De metershoge sloopkraan slaat stukje bij beetje de muren weg van een groot pand van het Radboudumc. De slopers hebben hun tanden gezet in de gebouwen grenzend aan de St. Annastraat. Zo verdwijnt langzamerhand de westzijde van het ziekenhuis en verandert het aangezicht ingrijpend. Hart van Nijmegen is bij projectleider Paul Grotens navraag gaan doen hoe het ervoor staat en wat ervoor terugkomt.
De sloop van deze gebouwen maakt deel uit van een omvangrijk en langjarig masterplan om te komen tot een compacte ziekenhuiscampus. Een campus waar niet alleen patiëntenzorg, maar ook onderwijs en onderzoek een plek hebben en met elkaar verbonden zijn. Met deze drie ‘klussen’ onderscheidt het Radboudumc zich als universitair ziekenhuis van reguliere ziekenhuizen. Zo’n 30 jaar geleden is gestart met de zogeheten vernieuwbouw. En stap voor stap ondergaat het Radboudumc een metamorfose.
Langzamerhand verdwijnt een groot stuk van de westzijde van het ziekenhuis. Hoe verloopt de sloop?
“We zitten helemaal op schema, dus daar zijn we blij mee. Eind augustus zijn de meest westelijke gebouwen helemaal weg, daarna beginnen we aan de twee andere gebouwen die ernaast staan. Voor degenen die zich dat nog kunnen herinneren: daar zaten het laboratorium, de apotheek en de afdeling Inwendige Geneeskunde en het Opname-gebouw. Volgens planning zijn we daar in 2027 mee klaar.“
Worden er tijdens de sloop nog maatregelen genomen om vormen van overlast te voorkomen?
“Met veel kwetsbare patiënten in de buurt, die bovendien met gevoelige apparatuur worden behandeld, moet de sloop zo zorgvuldig mogelijk plaatsvinden. Laboratorium, operatiekamers, ons datacentrum: al die processen mogen niet verstoord worden. Stof, lawaai en trillingen worden daarom tot een minimum beperkt,” aldus Paul Grotens. “Ook voor bezoekers proberen we de hinder van de sloop te beperken. De afvoer van het puin gebeurt daarom via de achterzijde. Vorig jaar lag de sloop enige tijd stil na klachten van omwonenden. Die vreesden dat de sloopwerkzaamheden tot scheuren in hun muren zouden leiden. Na uitvoerig onderzoek en het installeren van extra trillingsmeters is de sloop weer hervat. Omwonenden kunnen ons bovendien direct bereiken als er iets is, of als er vragen zijn.”
Wat komt er voor de gesloopte gebouwen in de plaats en wanneer is dat dan klaar?
“Als al het sloopwerk is gedaan, kunnen we starten met de inrichting van het parklandschap en de herinrichting van de logistiek van en naar de hoofdingang. Een belangrijk onderdeel van onze visie is namelijk healing environment, een groene omgeving waarin zowel patiënten als medewerkers, studenten en omwonenden kunnen verblijven, wandelen, uitrusten, een ommetje maken tijdens de pauze. Kortom, een prettige omgeving om elkaar te ontmoeten.”
En is de vernieuwbouw van Radboudumc eigenlijk ooit af?
“Voorlopig zijn we nog wel even bezig,” stelt Paul Grotens. “Als alles volgens schema verloopt zoals het nu doet, is het masterplan huisvesting rond 2030 klaar.”
[In kader] Helend, duurzaam en slim
Trefwoorden voor de verbouwing zijn een helende omgeving, duurzaamheid en slimme technologie. Een helende omgeving is zodanig ingericht dat stress zoveel mogelijk wordt beperkt en er aandacht is voor positieve prikkels. Uit onderzoek is volgens het Radboudumc gebleken dat zo’n omgeving een positief effect heeft op het herstel en de gezondheid van patiënten. Daarom heeft het ziekenhuis veel aandacht voor ‘licht & zicht’ en voor groen. Dit is terug te zien in de patiëntenkamers, maar ook in de daktuinen en pleinen. Duurzaamheid betekent dat het ziekenhuis veel oog heeft voor de levensduur, energiebesparing en het groen in en om de gebouwen. Slimme digitale toepassingen kunnen volgens het Radboudumc het verschil gaan maken in de zorg. Zo kijkt het ziekenhuis niet alleen naar bestaande technologieën, maar ook naar de effecten van opkomende technologieën die zich al elders hebben bewezen. Zoals de mogelijkheid dat patiënten straks zelf, vanuit bed, de verlichting, temperatuur en gordijnen kunnen bedienen.
Tekst: Wijnand Kok
Foto: Bert Hendrix
